حقوق تعهدات و قراردادهای بین المللی در فقه و حقوق اسلام
![حقوق تعهدات و قراردادهای بین المللی در فقه و حقوق اسلام](http://maghale2020.filenab.com/files/product-images/2016-9-19-17-7-44-735.jpg)
بازدید: 8 بار
فرمت فایل: doc
حجم فایل: 16 کیلوبایت
تعداد صفحات فایل: 13
هر نوع توافق بین دو یا چند طرف را در موضوعی خاص كه دارای اثر حقوقی باشد می توان قرارداد نامید موضوع قرارداد گاهی ایجاد نوعی حق و تكلیف است و گاه شناسایی تغییر اسقاط و یا انتقال آن دو
قیمت فایل فقط 3,700 تومان
حقوق تعهدات و قراردادهای بین المللی در فقه و حقوق اسلام
مقدمه
تعریف قرارداد و عقد
هر نوع توافق بین دو یا چند طرف را در موضوعی خاص كه دارای اثر حقوقی باشد می توان قرارداد نامید موضوع قرارداد گاهی ایجاد نوعی حق و تكلیف است و گاه شناسایی تغییر, اسقاط و یا انتقال آن دو.
قراردادها ا حیث تابعیت اشخاصی كه آن را معتقد می كنند به دو نوع قراردادهای داخلی و بین المللی تقسیم می شود كه نوع اول در قلمرو حقوق داخلی و نوع دوم تحت حاكمیت حقوق بین الملل قرار دارد.
قرارداد بین المللی عبارت از نوعی توافق به منظور شناسایی ایجاد, تغییر با اسقاط تعهد و یا انتقال حق است كه بین دو یا چند دولت یا سازمان بین المللی منعقد می شود.
برخلاف نظر عده ای كه عقد را به اثر تعریف كرده اند در اصطلاح فقهی عبارت است از انشای ماهیتی كه دارای آثار حقوقی است یعنی انتقال مالكیت یا پیدایش تعهد از آثار عقد است نه ماهیت آن. برخی از حقوقدانان عقد را همان تراضی ایجاد كننده تعهد دانسته و بر این اساس عقد را چنین تعریف كرده اند (توافق دو یا چند اراده است كه به منظور ایجاد آثار حقوقی انجام میشود) در این مورد باید گفت كه عنوان تراضی نمی تواند بیان كننده ماهیت عقد باشد زیرا در مفهوم تحلیلی یا توافق طرفین تفسیر كرد زیرا تراضی مادام كه همراه با قصد انشای طرفین نباشد عقدی را ایجاد نخواهد كرد.
در مقام مقایسه بین قرارداد و عقد باید خاطر نشان ساخت كه در فقه و حقوق اسلام هر قراردادی واجد جنبه الزامی نیست و ایجاد تعهد نمی كند بلكه موضوع پاره ای از آنها همان گونه كه اشاره گردید شناسایی اسقاط و تغییر حق یا تكلیف است در حالی كه عقد علی الاصول به منظور ایجاد تعهد واقع می شود و علاوه بر آن همیشه با قصد انشا همران است تا بدین وسیله مفاد مفاهیمی چون بیع, رهن, صلح و نظایر آن را ایجاد نماید و حتی انتقال مالكیت نیز از آثار آن محسوب می شود لذا با توجه به مفهوم اصطلاحی عقد در فقه نمی توان تردید داشت كه عقد همواره به معنی ایجاد متعلق آن است و به همین لحاظ نباشد هر نوع قرارداد از دیدگاه فقه عقد تلقی گردد.
چنانچه اشاره شد اصطلاح عقد در فقه عبارت از ایجاد یك ماهیت حقوقی است قرارداد را در همین معنی باید مترادف با عقد دانست در نهایت از جهات مصادیق تفاوتی كه در معنی اخص بین آن دو می توان ذكر كرد این است كه عقد به عقود معینی نظیر بیع , اجاره , و وكالت اطلاق میگردد در حالی كه قرارداد به عقود غیر معین گفته می شود اگرچه در معنای اعم كلمه از حیث مصادیق آن دو و با هم مساوی هستند.
مفسران عقد را به (اوكدالعهود) تفسیر نموده و فقها آن را به عهده مشدد (محكم و ناگستنی) تفسیر كرده اند ولی باید توجه داشت كه مظور آنان از عهد مشدد همان عهدی است كه با قصد انشا تحقق می یابد, اما نه به این معنی كه اسلام برای عقد معنی و مفهوم خاصی در نظر گرفته است بطوریكه این معنی ویژه اسلام و فقه باشد بلكه منظور آن است كه فقها مفهوم عرفی عقد را انشا و ایجاد دانسته اند و بعید به نظر می رسد كه حقوقدانان معنی متعارف عقد را چیزی جز این بدانند زیرا منظور از آن در اصطلاح حقوقی نیز عبارت از توافق بر انشا و ایجاد تعهد یا انتقال تغییر یا به پایان بردن آن است.
پس آنچه كه در این میان اهمیت دارد وجود توافق بر ایجاد نوعی اثر حقوقی است كه با مفروض بودن آن فرقی بین عقد و قرارداد وجود نخواهد داشت.
ما در این نوشتار به طور اجمال مهمترین دیدگاههای فقه و حقوق اسلام را در هصئص قراردادهای بین المللی طی شش گفتار مورد بررسی قرار خواهیم داد.
گفتار 1
قراردادهای بین المللی و اقسام آن در فقه
عقود معین و قراردادهایی كه به منظور تجارت مشاركت و… در فقه مطرح است هرگاه در داخل جامعه اسلامی و به صورت بخشی از حقوق مدنی مورد بحث قرار گیرد, جزئی از حقوق داخلی محسوب خواهد بود ولی اگر همین عقود در سطح روابط بین الملل گردد جزئی از حقوق بین الملل به شمار خواهد آمد.
به این ترتیب عقود و قراردادها در فقه نیز به دو شعبه داخلی و بین المللی قابل تقسیم است و قراردادهای بین المللی در حقوق اسلام به طور كلی پذیرفته شده البته در این تقسیم بندی ماهیت عقود و قراردادها در هر دو بخش یكسان است و تفاوتی بین آنها وجود ندارد و به همین لحاظ این تقسیم بندی دارای جنبه شكلی است و صرفاً به دلیل تفاوت تابعیت طرفین قرارداد انجام میگیرد و درهر دو مورد قواعد عمومی قراردادها اعمال می شود.
اگر چه در فقه تقسیم بندی متمایزی در زمینه قردادهای بین المللی به چشم نمی خورد ولی وجود قواعد عمومی قراردادها و اصل اعتبار و لزوم عقود و پیمانهای دو یا چند جانبه به طور عام از یك سو, و سابقه یك سلسله پیمانهای خاص در زمینه روابط مسلمانان با غیر مسلمانان و یا به تعبیر دیگر قراردادهایی كه بین دارالاسلام و دارالكفر مانند عقد ذمه و استیمان و هدنه در عصر پیامبر اسلام (ص) منعقد شده از سوی دیگر نشان دهنده آن است كه نوعی تقسیم بندی بین فقها در زمینه این قراردادها پذیرفته شده و مقبول بوده است.
با فرض تقسیم بندی قبلی و قبول قراردادهایی از نوع بین المللی در اسلام می توان این نوع قراردادها را نیز مانند قراردادهایی كه در حوزه حقوق داخلی مطرح می شود به ترتیب زیر تقسیم نمود:
الف . قراردادهای بین المللی معین
عقود و قراردادهای بین المللی معین در حقیقت نوعی قراردادهای خاص است كه نام و عنوان مشخص و شرایط آثار مخصوص به خود دارد كه از آن جمله می توان به عقد ذمه استیمان و هدنه اشاره كرد.
در انعقاد این نوع قراردادها بی آنكه نیازی به آوردن حقوق و مسئولیتهای طرفین عقد در متن قرارداد وجود داشته باشد كافی است قراردادی مانند ذمه با همین عنوان مورد توافق طرفین قرار گیرد و اركان اصلی عقد با مراعات شرایط مقرر تحقق پیدا كند كه در این صورت به طور قهری كلیه آثار حقوقی و مسئولیتهای ناشی از عقد ذمه مترتب خواهد بود.
نوع فایل: word
سایز:16.6 KB
تعداد صفحه:13
قیمت فایل فقط 3,700 تومان
برچسب ها : حقوق تعهدات و قراردادهای بین المللی در فقه و حقوق اسلام , حقوق تعهدات و قراردادهای بین المللی در فقه و حقوق اسلام , حقوق تعهدات , قراردادهای بین المللی , فقه و حقوق اسلام , تعریف قرارداد و عقد , قرارداد بین المللی , قرارداد , عقد , فقه و حقوق اسلام , تجارت مشاركت , تحقیق , جزوه , مقاله , پایان نامه , پروژه , دانلود تحقیق , دانلود جزوه , دانلود مقاله , دانلود پایان نامه